|
|
Ξέρω! Είναι κάπως αργά...
|
|
|
«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε
μόνοι μας τα βράδια,
για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων
και την μοναξιά τους.
Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε
το χέρι μας ξεσκέπαστο
γιατί...
για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι
τη νύχτα και να μην βρουν
ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!
|
|
|
|
|
| |
|
|
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών
|
|
|
«Κόψε λίγη από τη νυχτιά
σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια,
σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής
θα ‘ρθω να ξαποστάσω
σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.
(Γι’ αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται».
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...»
Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα
με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια συλλογική προσπάθεια που
συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την
ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε
"τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο
συνένωσής με τον άλλον.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ
από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι,
ψυχολόγοι, λογοτέχνες
και θεολόγοι) με σκοπό την
ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας
των βιβλικών κειμένων και των
καταπραϋντικής τους συμβολή
στην σύγχρονη εποχή της
κατάθλιψης και τους άγχους.
|
|
|
|
|
| |
|
...με όλα τα κύτταρα του είναι μου σε πόθησα...
|
|
Ποίηση, Έργα, Λόγια Ελπίδας
|
|
ΛΟΓΙΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
|
|
|
Αναστασία Β. Γκίτση – Κων. Β. Ζορμπάς:
ΛΟΓΙΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
Μπαρμπουνάκης, 2011
Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη
Οι ομορφότερες ιστορίες άθελά μας υφίστανται… Με το πρόθεμα «…σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν…»
εισάγεται ο αναγνώστης στο περιεχόμενο ενός τομιδίου, 56 σελίδων, εξαιρετικής τυπογραφικής και εικαστικής φροντίδας.
Ο Δρ Κ. Β. Ζορμπάς, Πολιτικός Επιστήμονας, Κοινωνιολόγος και Θεολόγος, που υπογράφει το προλογικό και το επιλογικό σημείωμα,
δηλώνει αδυναμία στο να επιλέξει ποια λέξη, ποια έννοια, ποιο δώρο της ύπαρξης,
ποιο πολύτιμο αντάλλαγμα κι αντίδοτο της θνητότητας θα προτάξει αξιολογικά: τον Πόνο, την Αγάπη ή την Ελπίδα.
«Υπάρχει πόνος χωρίς ελπίδα; Υπάρχει αγάπη χωρίς ελπίδα; Υπάρχει ελπίδα χωρίς αγάπη και πόνο;» Αυτές οι τρεις βασικές ζωοποιές έννοιες κινούν το περιεχόμενο της έκδοσης. Στόχος του έργου να μετατραπεί η αρνητική δύναμη που κρύβουμε εντός μας σε δύναμη ψυχής.
Να συμβαδίσουμε από την θεωρία στην πράξη. Να μεταφραστεί το πάθος και η αγωνία για ζωή σε Τέχνη, Έκφραση, Ποίηση, Λόγο.
Η έκδοση είναι συλλογική και προέκυψε από την θέρμη των εμπνευστών της. Του Λαρισαίου Κ. Β. Ζορμπά και της Θεσσαλονικιάς, Θεολόγου, ποιήτριας και αρθρογράφου, Αναστασίας Β. Γκίτση, μιας εμπνευσμένης νέας δημιουργού η οποία έχει συγκροτήσει και το καλλιτεχνικό τρίπτυχο Sygorma όπου η ποίηση εναρμονίζεται με τη μουσική και τα εικαστικά. Η έκδοση είναι αφιερωμένη στα άτομα που πάσχουν από «Σκλήρυνση κατά Πλάκας» και τα έσοδα από την πώληση του τομιδίου δίνονται στην Πανθεσσαλική Ένωση Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΠΕΑμΣΚΠ).
Τα κείμενα εστάλησαν στους επιμελητές της έκδοσης, άλλα επώνυμα και άλλα ανώνυμα, μετά από επαφή και συζήτηση στο ηλεκτρονικό στέκι κοινωνικής δικτύωσης του Facebook, πιστοποιώντας, ακόμη μια φορά, τη ύπαρξη πεδίων δημιουργικής δυνατότητας του διαδικτύου.
Τα εικαστικά που κοσμούν την έκδοση έγιναν από άτομα πάσχοντα, με την καθοδήγηση του ζωγράφου – αγιογράφου Μιχάλη Βακαλούλη (Vakas), της Ομάδας Εικαστικής Έκφρασης και Δημιουργικής Απασχόλησης της ΠΕΑμΣΚΠ. Το έντυπο σχεδιάστηκε στο Room702 και τυπώθηκε στο τυπογραφείο «Παλμός» του Βόλου για λογαριασμό των εκδόσεων «Μπαρμπουνάκης» της Θεσσαλονίκης.
Στις σελίδες της έκδοσης εγκιβωτίζονται κείμενα ποίησης και ποιητικής πρόζας ανωνύμων ή κάποιων που υπογράφουν με τα αρχικά τους, καθώς και του Κ. Β. Ζορμπά, της Αναστασίας Β. Γκίτση, του Βολιώτη ποιητή Νίκου Βαραλή, του Λαρισαίου ποιητή – δημοσιογράφου Άγγελου Πετρουλάκη, του Καθηγητή Θεολογίας στο Α.Π.Θ. και μουσικού Χρυσόστομου Σταμούλη, από την Άφυτο Χαλκιδικής, και ακόμη ενσωματώνονται κείμενα από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, τον Ο. Ελύτη, τον Γ. Ρίτσο και τον Antoine de Saint-Exupéry. Οι φωτογραφίες είναι των Gemmamou (Κ. Δήμου) και Room702 (Κ. Παπαθανασίου).
Είναι πολύ πιθανό αρκετοί από εκείνους που προσήλθαν συνεισφέροντας στην έκδοση να έχουν στην ψυχή τους αποτυπώσεις του υπέρτατου πόνου από την απώλεια προσφιλών ή από το ξαγρύπνημα στο προσκεφάλι χρονίως πασχόντων. Ένας, πάντως, ο ποιητής Άγγελος Πετρουλάκης, (συμβαίνει να γνωρίζω) στο ποίημα με το οποίο μετέχει μετουσιώνει σε Τέχνη τον σπαραγμό του για τον αδόκητο χαμό του γιου του.
Αν καταθέτω την παράθεση των συντελεστών της έκδοσης δεν είναι παρά για να τονίσω πόσο αξιέπαινη είναι η πρωτοβουλία
η οποία προσλαμβάνει μεγαλύτερη αξία από τη συστράτευση τόσων πολλών στο παρασκήνιο.
Ώστε, λοιπόν, ανθίζει η ελπίδα για ανάταση ηθική μέσα στην κρίση που ζούμε;Ανθίζει, μας λέει τούτη η συλλογική προσπάθεια, αρκεί, με εντιμότητα, να μεταφράσουμε το πανάκριβο δώρημα του πόνου σε ελπίδα μέσα από την αγάπη που γεφυρώνει τη ζωή με το θάνατο.
|
|
|
|
| |
|
