|
|
Ξέρω! Είναι κάπως αργά...
|
|
|
«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε
μόνοι μας τα βράδια,
για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων
και την μοναξιά τους.
Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε
το χέρι μας ξεσκέπαστο
γιατί...
για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι
τη νύχτα και να μην βρουν
ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!
|
|
|
|
|
| |
|
|
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών
|
|
|
«Κόψε λίγη από τη νυχτιά
σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια,
σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής
θα ‘ρθω να ξαποστάσω
σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.
(Γι’ αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται».
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...»
Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα
με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια συλλογική προσπάθεια που
συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την
ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε
"τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο
συνένωσής με τον άλλον.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ
από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι,
ψυχολόγοι, λογοτέχνες
και θεολόγοι) με σκοπό την
ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας
των βιβλικών κειμένων και των
καταπραϋντικής τους συμβολή
στην σύγχρονη εποχή της
κατάθλιψης και τους άγχους.
|
|
|
|
|
| |
|
...με όλα τα κύτταρα του είναι μου σε πόθησα...
|
|
Ποίηση, Έργα, Τα λόγια σου σαν μέλι
|
|
Τα λόγια σαν μέλι / σύγχρονες αναγνώσεις στους Ψαλμούς
|
|
|
Τα λόγια σου σαν μέλι
Σύγχρονες αναγνώσεις στους ψαλμούς
Μάρω Βαμβουνάκη, Δημήτρης Καραγιάννης, π. Βασίλειος Θερμός, Σωτήρης Γουνελάς,
Αλέξανδρος Κ. Κακαβούλης, Μιλτιάδης Κωνσταντίνου,
π. Σωφρόνιος Γκουτζίνης, Αναστασία Γκίτση, Νατάσα Κεσμέτη, κ.ά.
Εν πλω, 2012
312 σελ.
ISBN 978-960-9550-14-7, [Κυκλοφορεί - Εκκρεμής εγγραφή]
Τιμή € 11,99
Η σημερινή εποχή καλπάζει με ασταμάτητους ρυθμούς· μαζί της τρέχει
και ο άνθρωπος να προλάβει ό,τι του προσφέρεται ή του "σερβίρεται”.
Χάνεται στην πολυσημία των στιγμών, στην ποικιλία των προσφερομένων.
Ακόρεστα επιθυμεί τα περισσότερα, ωστόσο, συνήθως, όχι και τα καλύτερα.
Η πολυλογία, η λεκτική πλαδαρότητα και η καταιγιστική σωρός των πληροφοριών κάνουν τη σιωπή
και τη λακωνική έκφραση να φαντάζουν σχεδόν αποπεμπταία συμπεριφορά.
Η ουσία όμως είθισται να επαναπαύεται σε ελλειπτικά σχήματα και όχι σε φλύαρα λογοτεχνικά μορφώματα.
Ιδιαιτέρως η σύγχρονη ποίηση διατείνεται σε μια προοδευτική απέκδυση των μακροσκελών -πάλαι ποτέ- στροφών
προκειμένου να αποκαλύψει, εν τη συμπυκνώση των λόγων της, την αλήθεια. Η ποιητική εγκράτεια εξάλλου δεν αποκαλύπτει την αλήθεια,
τουναντίον, αποκρύπτει ελλειπτικά τα φανερούμενα προκειμένου ν’ αφήσει τον αναγνώστη να ανακαλύψει τα κεκρυμμένα.
«Σ’ολη μου τη ζωή διάβασα πολλά σοφά βιβλία. Αλλά σ’αυτά δεν βρήκα αυτό που έκανε την καρδιά μου τόσο χαρούμενη όπως οι τέσσερις λέξεις "Συ είσαι μετ’ εμού”[1]». Αναφερόμενος στις τέσσερις λέξεις ενός ψαλμού,
ο Imannuel Kant θ’αποφανθεί την εμβριθέστερη βεβαιότητα με την αφοπλιστική απλότητα της αλήθειας.
Με τη δήλωση αυτή ο Γερμανός φιλόσοφος και επιστήμονας, αποκαλύπτει τόσο τη βασική μορφολογική έκφραση,
όσο και την εννοιολογική δυναμική που περιέχει από καταβολής καταγραφής κάθε ψαλμός της Παλαιάς Διαθήκη, τουτέστιν την ουσία εν τη συντομία.
...
σελ.91-103
|
|
|
|
| |
|
