ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Ήρθες πάλι λοιπόν πιστός στο ραντεβού σου, ούτε στιγμή καθυστέρησης. -μια σταλίτσα ελέους για τους αργοπορημένους εραστές- Με τα ερωτικά ζαβώματα στις νύχτες σου με το φεγγάρι σου να αποτελειώνει ό,τι δεν άρχισε ποτέ Δεν είναι που φαίνεται μεγαλύτερο, -πάντοτε σε ξεγελούσε η απόσταση- είναι που φυραίνει ο ουρανός ν'ακούσει τα αγκομαχητά του καλοκαιριού αργοπεθαίνει αιμόφυρτο ηδονής στα βότσαλα, εκείνα του διάφανου μπολ στο τραπεζάκι του σαλονιού μας. Καλώς ήρθες Αύγουστε. Μην με ψάξεις όμως! μάγκωσα βλέπεις την φλέβα στις ηλιοκαμένες αρτηρίες του Ιουλίου. …και από όλες τις αναμνήσεις μου ένα επιλεγμένα αρωματικό pot pourri κράτησα, δίπλα στα βότσαλα του αποξηρωμένου οργασμού σου...... Περισσότερα »

ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΣΑΛΕΥΟΥΝ Ήταν κάτι πτυχές περίεργες, δεν μπορώ να τις εκφράσω. Έτσι έμαθα να αναριγώ σε κάτι ρωγμές που η ψυχή αιφνίδια ανακαλύπτει. Το θυμάμαι όμως το ανάλαφρο πέταγμα των πτυχών από το σάλι. Έτσι έμαθα να σκεπάζω την απόγνωση μ’ένα αλαφροΐσκιωτο μαντήλι προσμονής. Θυμάμαι τις σπονδυλωτές άκριες από τα κρόσσια του. Έτσι έμαθα να μπλέκω αργαλειό πηνελοπικό ποθώντας εραστές και μνηστήρες που μπλέκονταν μην μου αφήνοντας χώρο για κινήσεις. Έτσι έμαθα να ξεδιπλώνω κορμί και θύμηση σε ακίνητες νύχτες κυλούμενων στιγμών ... Περισσότερα »

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ Της λησμονιάς οι ερυθρές πτυχές αναδιπλώθηκαν ευερέθιστα και ανάδευσαν ανούσιες ανάσες που άλλο δεν αγγίζουν, κρεμούνται μετέωρες στο λευκό του πουθενά - καμβάς το κορμάκι μου να ψηλαφείς τους πόρους μου, έναν προς έναν Και πώς χλευάζουν που τόσο γρήγορα ξεχάσαμε… Ίσως γι’ αυτό το ουράνιο τόξο ενώνει έγχρωμα γη και ουρανό, επειδή η λήθη μπορεί να υπάρξει σε πάμπολλες αποχρώσεις. - Την δική μας όμως αγάπη μου σε ποιον αρμό πληγής να απιθώσεις! Χρώμα δεν φτάνει να ξεπλύνει τις κραυγές μας. Μελάνι δεν σώθηκε να μας ξεκολλήσει. - Εμένα από σένα τελεία δεν έπεσε να μας σταματήσει… ... Περισσότερα »

	ΛΟΓΙΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ... σε όσους έμαθαν από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...... Περισσότερα »

Τα λόγια σαν μέλι / σύγχρονες αναγνώσεις στους Ψαλμούς "Ο άνθρωπος πρώτα αισθάνθηκε και μετά συλλογίσθηκε, πρώτα προσευχήθηκε και κατόπιν θεολόγησε. Η αποκάλυψη του ζώντος Θεού σεβάστηκε αυτή την ανθρωπολογική σταθερά. Και φιλανθρώπως ποιούσα, παραχώρησε την θεολογούσα διάνοια ως συνοδοιπόρο στη φλεγόμενη καρδία. Για να μη χαθεί στον δρόμο του αχανούς και πολυεπίπεδου αισθήματος. Οι Ψαλμοί λειτουργούν ως μια τέτοια πυξίδα... Η ποίηση προορίζεται ανέκαθεν για τα μη συμβατικά, για τα ουσιώδη, για τα "ενώπιον του Θεού πολύτιμα" (Α' Πέτρου 3: 4). Και όταν δεχθεί την ευλογία να εκφέρεται συλλογικά στα πλαίσια της Λατρείας, "εν ενί στόματι και μια καρδία", τότε επιτελεί το αναντικατάστατο έργο να ενώνει τα "πολύτιμα" των πιστών σε ένα, τους εκπαιδεύει να συμφωνούν στις καίριες προτεραιότητες, προσανατολίζει την κοινότητα της ζωής τους προς τα θεανθρωπίνως ουσιώδη. Προς "τα θυσιαστήρια Κυρίου των δυνάμεων" (Ψαλμ. 83: 4). Ένα βιβλίο αφιερωμένο σ' εκείνους που παλεύουν στη ζωή τους σε κλίματα παρόμοια και πλέουν σε νερά σαν εκείνα που χαρτογραφούν οι Ψαλμοί, είτε εντός είτε εκτός της Εκκλησίας." π. Βασίλειος Θερμός... Περισσότερα »

Περισσότερα »

ROOM 321 era una acera olvidada sin suelas purulentas sin dedos que ignoran el amor era una acera observada de pecho superfluo de espalda ajada era un lamento de placer room 321. (¡con trocitos de cristal ilegal en su carne!) ... Περισσότερα »

SÍLABA MÁRMOL arrojadas lenguas de fuego en sueños ignaros en verdad no demarcan. asimétrica manta floqueada sobria pérdida instante de contacto imprevisible el espacio. –rutas lineales de oscuridad alabastrina en campana de mano– que el rojo venga para abrazarlo sobre el frío del mármol. Lo que se pauta dentro y fuera no enjuaga la culpa. Silueta de violación ataque premeditado a una blanquísima matriz. En la facilidad de la madera nunca te convertiste en querida… -Cíclicas repeticiones de un acuario de luzen un soplo de labios- En la rigidez del mármoldes nuda te cincelaron... –la roja sangre de la matriz se derramó en lo exánime del blanco– te derramaste encarnadamente ... Περισσότερα »

SÍLABA HORMIGÓN Abruptas esquinas en cáusticos giros lingüísticos. Dejaste la última sílaba átona como de hormigón el contacto incoloro. –más abajo borbollan los orificios de lo deseable– ¡La mirada empero más azul y hecha de azul! ¿Qué memoria encorará las heridas que te dañan la mano? No recuerdo que me dijeras. Nunca sentiste afecto por el silencio del mármol, recuerdo… –más adentro mudo se comprime el fruto del ansia– Nunca sintió afecto por ti el silencio del mármol, recuerdo… ... Περισσότερα »

VEN A MÍ Escucha…escucha…escúchame… Ven a mí, Ven a mí a habitarme. Mi deseo agotó la carne vacante.... Περισσότερα »

CUANDO LOS POETAS SE ACUESTAN Quizás contamos las historias más melancólicas solos por las noches, para soportar la muerte de los otros y su soledad. Y cuando nos acostamos siempre tenemos nuestra mano estirada porque… ¡imagina que todos los sufrientes vienen por la noche y que no hallen ni una mano a la que agarrarse! ... Περισσότερα »

DO LEAVE ME do leave me with no breath... do leave me with no other thought… do leave me with no mind… my pleasure is... my destiny... my hope... play me tonight... write on me tonight... burn me tonight... a poem I am into the hands a melody in your mind...... Περισσότερα »

LET ME BE ...and if I cannot be the sun which is burning every pain in your heart let me be that tiny flame on your candle which is opening another world of happiness through your walls... ...and if I cannot be the tree of a hug forest which is refreshing your soul let me be that slim leaf on a branch which is captivating your tender glance making you tremble by daylight... ...and if I cannot be the time of your day which is leading your life let me be that blue moment in your night which is bringing a memory dream filling you with the hope of the first sunrise after thick obscurity, the first sunbeam of light into the sky without expecting it...... Περισσότερα »

LOVE PROMISE I’ve been searching for a piece of clothing to dress your silence not to drift alone and naked in the unextinguished fire of my soul… I’ve longed to bring a cause as a present to your solitude to have something to comfort my cry all those nights I feel you walking silent in my sleep... I was full of desire to mould your existence out of your absence everytime you’ll be crossing my wall as a shadow signifying an everlasting promise... perpetuating humanity’s yesterday into tomorrow... every present into a beginning... whatever teardrop into hope...... Περισσότερα »

MY RED T-SHIRT This single night... this single night only, play me like the strings of your guitar... sacrifice me into the melody of your fingers... and if I, who Ι have nothing learnt about notes and music, offer to you a single sigh, forgive me... it would be out of nostalgia... it would be out of love...... Περισσότερα »

PLAY ME LIKE THE STRINGS OF YOUR GUITAR This single night... this single night only, play me like the strings of your guitar... sacrifice me into the melody of your fingers... and if I, who Ι have nothing learnt about notes and music, offer to you a single sigh, forgive me... it would be out of nostalgia... it would be out of love... ... Περισσότερα »

PRETEXTS The most expensive weapons we gathered to enforce with them peace... The most developed technological systems we maned to enforce with them peace... The most cut-throat army manoeuvres we endured to enforce with them peace... The most lethal energy matter we invented to enforce with it peace... Forgive us Lord ! After all these how can we save time to deal with humankind a little bit !... Περισσότερα »

STATIONS of SEPARATIONS I feel your body warm upon my body and your eyes so silently caress me... and after that the stations of trains, airports, buses, that suck the sweat of the departed ones, of the half-existing lovers, who lonely as ever who more strangers than ever lament upon the rails of airport corridors without holding any suitcases... only with the remembrance of strong love which still so liquid still drips upon our lips... It isn’t being abroad that hurts... no... more is the sadness for me this moment as I look at you... as you become distant as away from my body... just at this moment of time - like a glimpse - as I close my eyes only for a moment only to breathe... I breathe so deeply in the unforgettable sense and taste of your skin...... Περισσότερα »

THE HUMANITY POEM Tantalized the words drop'd and painted with their blood the verses. They drop'd weak like the corpses of precocious fighters like the unshaped bodies of children like the bare facts of history. And as the last verse of the stanza appeared in my hands I found not the poem lying. Breathing warmth to the Entire Humanity to stop the suffering..... Περισσότερα »

…THIS SILENCE IS TRICKLING OUT… What thanks should I find to offer to you ? nothing can reach my gratitude... Which look’s color should I wear to warm your silence ? no one can breathe into the shadows... A prayer I save into my empty hands to fill your heart with serenity... (this silence is trickling out... is trickling out... is trickling out eternally... straight on the core of the creation).... Περισσότερα »

WHEN THE POETS LIE DOWN Perhaps the most depressing stories are told when we are alone at night, to bear the death of others and their loneliness. And when we lie down we always keep our hand stretched out because… imagine ! every sad person coming at night and having not even one hand to hold on to !... Περισσότερα »

CAMOMILLE JE L’AI APPELÉ La nuit etait differente qu’auparavant... et la nostalgie du sommeil avait un autre gout qui touchait si doucement les levres de mes reves, juste aux bouts... Autour du lit c’ etait mille et plus anges qui gardaient le silence, en volant tendrement, de peur de ne pas me reveiller… Comme c’est bizarre ! L’un d’ eux, il avait la couleur de la mer eternelle et l’odeur de la douceur... Camomille je l’ai appele... Pourquoi le silence sentait toujours comme les camomilles je n’ai jamais compris !... Περισσότερα »

EROTIQUE I Quel amour ! Quel ciel ! Quel espoir pourrait obscurcir cette absence … ! Aucun … Tu m’ecoutes ? Aucun … Vent, terre, mer, eau je dirai et tu pleureras par nostalgie … De qui le corps ! De qui la main ! De qui les levres pourraient - elles toucher palement les tiennes ? De personne … Tu m’ecoutes ? De personne … Amour tu diras et je tremblerai par volupte … Par qui le regard ! Par quoi la couleur suceras - tu pour embellir ta vie fragile … ! Par moi … tu m’ecoutes ? Par moi … Ah ! je murmurai tendrement et tu finiras par orgasme pur … dans mes mains sans cesse tu mourras … dans mon ame sans cesse je te ressusciterai … au - dessous de la flamme d’une bougie emprisonnee tu perdras ton tremolo … ... Περισσότερα »

SOLITUDE Des racines de camomille ont ete implantees sur les bouts des yeux et par les larmes de la nuit, le vent a ete parfume de solitude. On ne peut pas supporter ce brin d'air... On ne peut pas le supporter dans cette nuit, dans cette nuit infiniment triste, eternellement solitaire, de la terre creee... ... Περισσότερα »

QUANDO I POETI SI SDRAIANO Forse le storie piu malinconiche le raccontiamo da soli le notti, per tenere lontano la morte degli altri e la loro solitudine. E quando ci sdraiamo abbiamo sempre la nostra mano scoperta perche... Immaginati se venisserro tutti quelli tristi la notte e non trovassero neanche una mano per tenersi... ... Περισσότερα »

Lasă-mă să fiu ...?i daca nu pot fi soarele care tope?te orice durere din inima ta, lasa-ma sa fiu acea mica flacara a candelei care deschide un alt univers al fericirii pe pere?ii odaii tale... ...?i daca nu pot fi copacul unei imense paduri care i?i reimprospateaza sufletul, lasa-ma sa fiu acea frunza sub?ire de pe ramura care i?i captiveaza privirea tandra ?i care te face sa te infiorezi in lumina zilei... ...?i daca nu pot fi timpul zilei care i?i ghideaza via?a, lasa-ma sa fiu acel moment bleu din noapte care i?i aduce un vis din memorie ce te umple de speran?a primului rasarit de soare dupa obscuritatea densa, prima raza de lumina pe cer la care nu te a?tep?i...... Περισσότερα »

Tricoul meu roşu Era caldă ca marea tandră privirea ta... în mijlocul nopţii mele şoptitul frunzelor ivit în atingerea-ţi... Mâna ta trandafirie mă căuta cu înfrigurare... Buzele tale ca de chihlimbar îmi păreau ca o imagine sacră Şi nu puteam decât să le caut în neştire în mijlocul nopţii mele... Sufletul meu a cedat în acea noapte fiind abandonat în desfătarea roşie al trupului tău... Tricoul tău roşu mă răneşte de fiecare dată când îţi aduce înapoi parfumul din noapte...... Περισσότερα »

Dă-mi buzele tale pentru a le aprinde Îţi simt trupul cald peste al meu şi ochii tăi atât de tăcut mă mângâie… şi apoi staţiile de trenuri, aeroporturi, autobuze, care absorb sudoarea celor plecaţi, a iubirilor parcă doar pe jumătate existente, care, mai singure ca niciodată, mai străine ca niciodată, îşi plâng durerea de-a lungul şinelor de tren, pe coridoarele aeroporturilor, fără să aibă vreo valiză… doar amintirea profundei iubiri încă foarte limpede tot picură pe buzele noastre… Nu ceea ce este peste hotare doare… nu… mai mare este tristeţea acestui moment cu cât te privesc… cu atât devii distanţă ca depărtare de trupul meu… chiar în această clipă din timp – ca o licărire – când îmi închid ochii doar pentru a ofta… Un oftat atât de adânc în neuitatul sens şi gust al pielii tale… ... Περισσότερα »

Παράπλευρες Ιστορίες Κόψε λίγη από τη νυχτιά σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια, σε υπνώδεις αγναντεύσεις της αφής θα ‘ρθω να ξαποστάσω σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν τα καλέσματά σου χωρίς να το θελήσεις. (Γι’ αυτό σου λέγω) οι ομορφότερες ιστορίες άθελά μας υφίστανται. ... Περισσότερα »

Ερωτικά σακατέματα Σαν κοχύλι απλώθηκες στης εμπύρετης σου ηδονής το σθένος και δαγκώθηκες στο ύστατο φωνήεν της ξαναμμένης σου ανάσας. Φαλλός πανάρχαιου χρησμού, αιδοίο πυθιακής αμφιλαφίας. Απλώθηκα σε... Σαν άστρο σελάγησες στου πρώτου σου οργασμού το τίναγμα και έσβησες στο τελευταίο σύμφωνο του ανακουφιστικού σου στεναγμού. Αφουγκράστηκα σε... Επισκέπτης αιρετικής σαλότητας, ιερόδουλη σαρκικής ευσπλαχνίας. Τετέλεσται η σκηνή. Κορμιά πεταγμένα σαν βότσαλα στην άκρια της ακτής. Πόθοι αφυδατωμένοι, σπόγγοι κούφιοι στην ακτή της άκριας. Εκεί που ανθρώπου μάτι και πρόνοια Θεού αγκομαχεί να καταφτάσει. Αγιάζει όμως... αγιάζει... ... Περισσότερα »

Ταμένη Νηστεία Νά διακλαδίζεται η σκέψη μου -Αναρριχώμενο φυτό πού ευδοκιμεί πάνω σου- Νά στεγανοποιείς τήν ψυχή μου. -Σπασμωδική ανάσα πού δανείζεται τήν αναπνοή σου- Καί τό ταπεινό κορμί -Ό,τι πολυτιμότερο εχω κρατήσει γιά μένα- νά στό προσφέρω θυσία Ολοκαυτώματος. Προτίμησες τή νηστεία πάραυτα! !... Περισσότερα »

Κάνει Ερημιά Απόψε Και σαν κλείνεις τα βλέφαρά σου νυχτώνει το βλέμμα, νηστεύει η επαφή, και εγώ πώς να στο πω! Παύω να υπάρχω, μέχρις ότου να τα ξημερώσεις. ... Περισσότερα »

Επαίτης Επαίτης της τρυφερότητάς σου παραπαίω σε κάθε επικίνδυνη ράγα της σαρκικής σου αμαξοστοιχίας. Τα βράδια όμως, όταν ο κόσμος αποσύρεται και τα μεγάφωνα χαμηλώνουν την ένταση της πολυλογίας τους και οι διάδρομοι πιο μόνοι από ποτέ γυαλίζουν το μαρμάρινο κορμί τους και τα τρένα κουλουριάζονται το ένα δίπλα στου άλλο το χνώτο και οι επιγραφές σβήνουν να γίνει νύχτα για τα μικρά πλάσματα της γης... κλαίω για το τόσο σακάτεμα της απουσίας σου! ... Περισσότερα »

Έξοδος διαφυγής Στα σύννεφα κολλούσες τη θύμηση σου. Και έσταζε το μέσα σου καθώς σε άλλα βλέμματα το δικό σου έσβηνες -αποχρωμάτιζες μνήμες- αναζητώντας έξοδο διαφυγής. ... Περισσότερα »

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ Βρέθηκα να περιμένω χωρίς ίχνος ελπίδας αδειανές ψυχές, σκιές που περνούν και φεύγουν βιαστικά, μου φαίνονται γνώριμες, σαν από παρελθοντική μυστηριακή ιεροτελεστία. Καινότυπες εκφράσεις και απερίγραπτες φαντασιώσεις του εφηβικού μου αυθορμητισμού. Μα τη πίστη μου, βαρέθηκα να περιμένω. ... Περισσότερα »

ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ Βροχή στάλαζε στα θολά τζάμια του λεωφορείου με τα παλιά λάστιχα που τρίβονταν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Τούτη η βροχή δεν έφτασε να ξεπλύνει τις λέξεις μου που τριγυρνούν μονάχες στα κάστρα θωρώντας το ανείπωτο. ... Περισσότερα »

ΑΠΡΟΣΩΠΟΣ Και τόσο πολύ κούρνιασε στην σκιά του, σαν κρύωνε που το πρωί σηκώνοντας να φύγει για την αιωνιότητα δεν έσερνε τίποτα ξωπίσω του. ... Περισσότερα »

ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΦΥΛΑΓΜΕΝΟ Αχνάρια σμιλεύουν τα όνειρα μας πρωινές έγνοιες μας ταλανίζουν τα βράδια σαν γείρουμε ακάλεστοι στην πικρία της νύχτας. Με γλυκό του κουταλιού βιώσαμε την ευτυχία κόντρα στο απόλυτο σκοτάδι που αναδύουν κάτι παλιά σκονισμένα στις σελίδες τους βιβλία. Παραμάσχαλα θα σε πάρω κόσμε να σου μάθω να χαμογελάς στα πιο δύσκολα. Ελπίζω μοναχά να φτάσει το γλυκό του κουταλιού π’ από καιρό σου ‘χω φυλάξει. ... Περισσότερα »

ΔΙΑΦΑΝΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ Διάφανη απόψι η πόλη λες και υπάρχει μόνο στο μυαλό μας, μας τραβάει σ’ ερέβη και λήθαργους οιστρικούς, θυμίζουν κάτι ξεχασμένους μύθους που γίναν τραγωδίες. Και η Κλυταιμνήστρα επιμένει ακόμη να φοβάται τον Ορέστη που διάφανος τριγυρνάει με πρώιμες ενοχές στην άδεια από αγάπη πόλη.... Περισσότερα »

ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ Μέσα από σένα ξεκίνησαν όλα και σε σένα μέσα κουρνιάζονται γνωρίζοντας το ριζικό τους. Διανύοντας την διαδρομή τους απομυζούν κι αποψιλώνουν δίνονται ακόρεστα και αποχυμώνονται νωχελικά γιατί τα νιώθουν πιεστικά τα καλέσματα της ανυπαρξίας καθώς στρέφεις αλλού το πρόσωπό Σου. ... Περισσότερα »

ΕΛΑ! Στο δικό μου σκοτάδι Έλα! Μην και αλλάξει χρώμα και γίνει γαλάζο, γίνει πιο ελαφρύ σαν τα βλέφαρα των ματιών σου...... Περισσότερα »

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ Στην δικιά σου καληνύχτα ήρθα, έτσι απλά, να σε χαϊδέψω με τους ήχους της έγνοιας μου, με μια αγανή ανάσα τρυφερότητας που απ’ τον Θεό την ζήτησα δωρίζοντάς του την ζωή μου. ... Περισσότερα »

ΕΥΧΗ Και εκεί στην αιωνιότητα που θα πορεύεσαι φύλαξέ μου λίγα χαλίκια. Μην μπερδευτώ και πάψω να υπάρχω. ... Περισσότερα »

Η αδυναμία των λέξεων Καταραμένες λέξεις που δεν αντέχετε το βάρος των συναισθημάτων. Όλα λάθος λεχθήκαν… λίγο μου μοιάζει το “σ’ αγαπώ” για σένα.... Περισσότερα »

ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ Δεν μπορεί! Τούτα τ’ αστέρια θα γίνανε για να κοιμούνται ήσυχα, μετρώντας τα κάτι παιδιά ξεσκέπαστα από στοργή. Τελικά, Εσύ να ‘χεις προαιώνιους δεσμούς με τη σιωπή κι εγώ να συμφύρομαι σε λέξεις.... Περισσότερα »

ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ Τι να σου γνέψω τώρα πια αγαπημένε, που με τα λιγοστά χρήματα ξεγέλασα τον διάβολο και ταχυδρόμησα σε παιδιά που δεν γεννήθηκαν κάτι από την θλίψη του σήμερα… του πάντα, κάτι από την απουσία των ουρανών. ... Περισσότερα »

ΚΙ ΑΝ ΞΕΧΑΣΤΗΚΑ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΓΕΙΟΥ Κι αν ξεχάστηκα σ’ ευέλικτες θέσεις του λεωφορείου θα ‘ναι από την απληστία μου να δώσω όνομα στην ανωνυμία της πόλης. Κι αν ξεχάστηκα σε τούτες τις θέσεις, μη με σηκώσεις! να σε χαρώ ματάκια μου. ... Περισσότερα »

ΛΟΝΔΙΝΟ Στις απρόσιτες παρυφές των κεραμιδιών της καφέ πόλης κρέμασα κόκκινα χαμόγελα, μπας και γίνει γιορτινή, πάψει να κλαίει μέσα στον ύπνο μου και με στεναχωρεί. ... Περισσότερα »

ΜΑΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ Βάλε κάτι από δάκρυα σ’ όλα όσα μου είπες κι εγώ θα σε πιστέψω, γιατί τα ωραιότερα με πόνο μοναχά τα λέμε. Μάνα, αγαπημένη μου τώρα ξεπλένω τα λόγια σου από τα δάκρυα και παύω να γερνάω παρά ζω μέσα σ’ αυτά που άλλος δεν θα τα τολμήσει. ... Περισσότερα »

ΜΑΤΑΙΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ Κουβαλώντας πάντα το σώμα μου σ’ ανούσιες συναντήσεις λησμόνησα την ψυχή μου σ’ εύφλεκτες σιωπές που τελειωμό δεν φτάνουν, μονάχα απομυζούν, αδιαφορώντας για την σάρκα που επιμένει να προσκολλάται στα μάταια.... Περισσότερα »

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΙ Ψίθυροι αλλοφερμένοι μ’ εξάψεις νοσταλγίας σαν από τυραννική φωνή. Απόηχοι αλλοτινοί της γης μου λησμονιάς που μέσα μου σας φέρω. Έγειρε απόψι το κερί, εδώ πάνω στο τραπέζι, και φωτίζει περίεργα σαν σκοτάδι που λήθη αναδύει. Κι όμως, η σιωπή σου έσερνε πάντα στη νυχτιά τη γνώριμη μυρουδιά σου. ... Περισσότερα »

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ Της σιωπής πληθυντικός δεν της ταιριάζει. Στερείται πολλαπλότητας χωρίς να αναιρείται. Μοιάζει η σιωπή ανάσα θεϊκή που λόγος δεν της πρέπει μοιάζει η σιωπή με βλέμμα που κάνει διάφανη την ψυχή και όλο τον κόσμο λιγοστό στ’ άπειρο τ’ ουρανού π’ ανάσα αναδύει. Ίσως γι’ αυτό να τρεμοπαίζουν που και που κάτι θαμπά αστεράκια. Ανάσα κάποιου θα ‘ναι που τ’ αχνοσβήνει αιώνια. ... Περισσότερα »

ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ Πάντα με κοίταζαν περίεργα και με κορόιδευαν πως φαίνομαι γυμνή στους καθρέπτες, κι εγώ έκλαιγα… που ξέχασα από καιρό την παιδική μου αθωότητα να φορέσω. Γι’ αυτό σου λέγω δε θέλω άλλο να μιλήσω, λαχταρώ να σφαλίσω τα βλέφαρα και να χαμογελάσω έτσι… σαν για να ξεγελάσω την ψυχή μου καθώς θ’ ανακουφίζεται ανύποπτη. ... Περισσότερα »

ΣΑΝ ΚΑΒΑΦΗΣ Έζησε έλεγε, σ’ εκκωφαντικές συναντήσεις έπαιζε έλεγε, αμαρτωλά παιχνίδια μ’ αγγέλους και δαίμονες, τσαλαβουτούσε σ’ ευάρεστες αγκαλιές. Αχ! μάτια εσείς, που τόσο αγαπηθήκατε και τώρα σας ταιριάζει μοναχά να κλαίτε. Από κείνα τα λάθη τράβηξε έλεγε λαχνό, κι η αϋπνία της ζωής ποτέ δεν του τα συγχώρησε. ... Περισσότερα »

ΣΑΝ ΠΛΑΓΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε μόνοι μας τα βράδια, για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων και την μοναξιά τους. Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε το χέρι μας ξεσκέπαστο γιατί… για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι τη νύχτα και να μην βρουν ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν! ... Περισσότερα »

ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μη με κοιτάς! τα παράθυρα με ζάλισαν κι αιωνιότητα κόλλησε στα μαλλιά μου. Και κάθε που κοιμάμαι ... Περισσότερα »

ΣΚΟΝΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΦΕΡΜΕΝΕΣ Είναι και κάτι σκόνες παράξενα φερμένες, στριμωγμένες στις πιο σκοτεινές ρωγμές του εαυτού μας - αυτού του άλλου - που μόνο σαν σιωπούμε τον αφήνουμε να γίνει διάφανος. ... Περισσότερα »

ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ Κι αν από ανήμερα σου γνέψω να μ’ ακούσεις, μη ξεμακραίνεις. Πίστεψέ με, τόσος δρόμος με φοβίζει. Έτσι κι έγνοια μου θα γείρει στο προσκέφαλο του μοναχικού βοσκού που σμιλεύει σε σπόρο στάρι ένα μελλοντικό φιλί. ... Περισσότερα »

ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΜΟΥ ΤΕΛΕΨΕ Τώρα πια το νιώθω, το σεργιάνι μου τέλεψε, ξεψύχησε νωχελικά σε μια αράδα λέξεων. Κι αν είναι που ανεβαίνω τούτη τη σκάλα θα ‘ναι από ανάγκη να χαθώ κάπου. ... Περισσότερα »

ΤΡΥΦΕΡΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΧΕΡΙΩΝ Κι αν απ’ όλα περισσότερο νοστάλγησα τα χέρια σου είναι που δεν τα θυμάμαι τώρα πια… ακόμα και τις κινήσεις τους χάνω στους θολούς νυσταγμούς του παρελθόντος, μόνο νιώθω την τρυφερότητα που άγγιζαν σε κάθε κάλεσμά τους. ... Περισσότερα »

ΦΙΛΙΑ Τα μεγαλύτερα λάθη δώσε τα σε μένα να τ’ αντέξω από παιδί το μπορούσα και τους πόνους σου, όλους χάρισέ τους μου να ‘χω να σε θυμάμαι μόνο να χαμογελάς μ’ ολόκληρο το πρόσωπο.... Περισσότερα »