|
|
Ξέρω! Είναι κάπως αργά...
|
|
|
«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε
μόνοι μας τα βράδια,
για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων
και την μοναξιά τους.
Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε
το χέρι μας ξεσκέπαστο
γιατί...
για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι
τη νύχτα και να μην βρουν
ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!
|
|
|
|
|
| |
|
|
Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών
|
|
|
«Κόψε λίγη από τη νυχτιά
σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια,
σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής
θα ‘ρθω να ξαποστάσω
σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.
(Γι’ αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται».
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...»
Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα
με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια συλλογική προσπάθεια που
συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την
ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε
"τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο
συνένωσής με τον άλλον.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ
από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι,
ψυχολόγοι, λογοτέχνες
και θεολόγοι) με σκοπό την
ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας
των βιβλικών κειμένων και των
καταπραϋντικής τους συμβολή
στην σύγχρονη εποχή της
κατάθλιψης και τους άγχους.
|
|
|
|
|
| |
|
...και είναι οι λέξεις σάρκα μου… δέρμα της ψυχής μου...
|
Και οι λέξεις είναι σάρκα μου, το δέρμα της ψυχής μου. Άλλοτε συνωστίζονται στο στόμα μου και άλλοτε τρέμουν στα ακροδάχτυλα των χεριών μου. Τις ονομάζω ποίηση, αρθρογραφία, πεζογραφία. Άλλοτε προηγούνται κι άλλοτε έπονται της ανάγκης τους για επαφή, για μοίρασμα με τον άλλον.
Οι λέξεις που επιμένουν να γεννιούνται μόνες, που επιμένω να τις επιβάλλω σε συνάντηση. Τοπίο σύμμειξης ο καμβάς ενός πίνακα, το καρέ μιας κάμερας, ο ήχος ενός οργάνου, το black white μιας φωτογραφίας , το άκαμπτο ενός γλυπτού, η σκηνή ενός θεάτρου.
Οι λέξεις φλερτάρουν με τις εικαστικές τέχνες, τις νέες τεχνολογίες. Ερωτοτροπούν με άλλες λέξεις από τον χώρο της θεολογίας, της φιλοσοφίας, της αρχιτεκτονικής. Οι λέξεις αποζητούν την τέχνη σε κάθε της έκφανση (photo, music, theater, visual art, painting, sculpture, collage, video e.c.t).
Οι λέξεις που παρατηρούν, που κριτικάρουν, που συμμετέχουν, που εκ νέου δημιουργούν.
English:
And words are my flesh, my soul’s skin. Sometimes they crowd in my mouth and sometimes they quiver on my fingertips. I name them poetry, journalism, prose.
They either precede or follow their need for contact, for sharing with others.
The words that insist on self-emergence, the ones I insist on imposing on each other. A landscape of admixture being a painting’s canvas, a camera’s frame, the sound of an instrument, the black & white in a photograph, a statue’s rigidity, a theatre’s stage.
Words flirt with visual arts, new technology. They “court” other words from the fields of theology, philosophy, architecture. Words seek art in every kind of its expression (photo, music, theater, visual arts, painting, sculpture, collage, video e.t.c.)
Words that observe, criticize, participate, create anew.
|
|
Κανελόριζα
Σύλληψη/ Σκηνοθεσία: Σμαρώ Πλατιώτη Κείμενα/ Ποίηση: Αναστασία Γκίτση Σκηνικά/ Κοστούμια / Μάσκες: Λίζα ΨωμιάδουΜουσική Διδασκαλία: Βασιλική Αλεξιου, Γρηγόρης Πυριαλάκος Επιμέλεια Κίνησης: Αναστασία Δίγκα Σχεδιασμός Αφίσας: Λευκή Χαρίτου Φωτογραφίες/ video: Σμαρώ Πλατιώτη, Απόστολος Καρουλάς Κατασκευές: Μπάμπης Πεΐδης Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Παπαχρήστου
...
|
|
|
|
|
|
|
Sygorma Project V, των Gemmamou & Αναστασίας Γκίτση
Ο φωτογράφος Gemmamou απαθανατίζει με την φωτογραφική του κάμερα και την καλλιτεχνική του ματιά τον ερωτικό μονόλογο της ποιητικής συλλογής Αναστασίας Γκίτση Κορίτσι των σκοτεινών δασών. 10 φωτογραφίες, εννέα ασπρόμαυρες και μία έγχρωμη ντύνονται ποιητικές λέξεις υπό την μορφή της Polaroid και αναδεικνύουν η κάθε μία ξεχωριστά την δυναμική της εικόνας και την δύναμη της γραφής που συνυπάρχουν αρμονικά στο βλέμμα όποιου σταθεί να τις κοιτάξει....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
