Ξέρω! Είναι κάπως αργά...

«Ίσως τις μελαγχολικότερες ιστορίες τις λέμε μόνοι μας τα βράδια, για να βαστάμε τον θάνατο των άλλων και την μοναξιά τους. Και σαν πλαγιάζουμε έχουμε πάντοτε το χέρι μας ξεσκέπαστο γιατί... για φαντάσου να έρθουνε όλοι οι λυπημένοι τη νύχτα και να μην βρουν ούτε ένα χέρι για να κρατηθούν!

Περισσότερα

Κορίτσι Των Σκοτεινών Δασών

«Κόψε λίγη από τη νυχτιά σου να ‘χω να σε ποθώ τα βράδια, σε υπνώδες αγναντεύσεις της αφής θα ‘ρθω να ξαποστάσω σ’ εσένα που θεϊκά υπήρξαν τα καλέσματά σου χωρίς να το θελήσεις. (Γι’ αυτό σου λέγω) οι ομορφότερες ιστορίες άθελά μας υφίστανται».

Περισσότερα

Λόγια ελπίδας

«...σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν...» Ένα βιβλίο αφιερωμένο και γραμμένο από άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας. Μια συλλογική προσπάθεια που συγκεφαλαιώνει το πείσμα και την ανάγκη όλων μας να υπάρξουμε "τέλειοι" μέσα σε κάθε πεδίο συνένωσής με τον άλλον.

Περισσότερα

Τα λόγια Σου σαν μέλι

Σχολιασμός των Ψαλμών του Δαβίδ από 20 συγγραφείς (ψυχίατροι, ψυχολόγοι, λογοτέχνες και θεολόγοι) με σκοπό την ανάδειξη της ουσιώδης σημασίας των βιβλικών κειμένων και των καταπραϋντικής τους συμβολή στην σύγχρονη εποχή της κατάθλιψης και τους άγχους.

Περισσότερα